In 2009 werd op de cursus etsen van het Atelier Jan Naezer de bibliofiele uitgaven van het boek Orpheus gemaakt. Eind dit jaar wordt het boek aan de openbare bibliotheek aan het Spui aangeboden. In de bibliotheek zijn reed de boeken Herakles, Osiris en Icarus opgenomen. Als voorproefje:

ORPHEUS EN EURIDICE

Orpheus, zoon van Apollo en de muze Calliope, was een goddelijke zanger, die met zijn lier en zijn stem mensen en dieren betoverde. Hij trouwde de mooie bosnimf Euridice, maar hun geluk was van korte duur: terwijl zij speelde met de andere nimfen, werd Euridice in haar hiel gebeten door een adder en stierf.

Orpheus was ontroostbaar en hij nam een ongehoord besluit: hij wilde afdalen in de onderwereld om Euridice terug te halen uit het dodenrijk. Door de poort bij Taenarum betrad hij de onderwereld. Huiveringwekkende schimmen omringden hem, maar Orpheus ging voort tot hij voor de troon van Hades, de god van de onderwereld, en diens echtgenote Persephone stond.

Hij pakte zijn lier en richtte zich in een smeekbede tot de heersers van de onderwereld. Hij speelde zo prachtig en zong zo aangrijpend over zijn liefde en zijn intense verdriet, dat alle schimmen uit de onderwereld kwamen luisteren. Zelfs Hades en Persephone waren tot tranen toe geroerd door zijn lied.

Persephone liet de schim van Euridice komen. ”Neem haar met je mee”, sprak ze tot Orpheus, “Maar weet dat zij jou slechts zal toebehoren, als je haar niet aankijkt vóórdat jullie beiden de poort van de onderwereld zijn doorgegaan. Indien je haar eerder aanschouwt, is zij voor eeuwig voor jou verloren”.

In doodse stilte volgden zij de weg omhoog door de grimmige duisternis van de onderwereld. Maar Orpheus werd bevangen door twijfel: volgde Euridice hem wel? Hij luisterde ingespannen of hij haar ademhaling hoorde, of het ruisen van haar gewaad…maar er was niets dan stilte. Door angst en liefde overweldigd wierp hij een blik achterom en ach….daar zweefde de schim van Euridice de afschrikwekkende diepte weer in. Zij stierf voor de tweede maal.

Verstijfd van ontzetting bleef Orpheus staan, maar vervolgens stormde hij terug de onderwereld in. Echter nu weigerde Charon hem over de Styx te zetten, hoezeer hij ook smeekte om genade. De onderwereld liet zich niet nogmaals vermurwen.

Gebroken keerde Orpheus terug in de bovenwereld en trok zich terug in het woud, waar hij zong en speelde voor de dieren en de bomen. Hij versmaadde voortaan alle vrouwen en dit riep de woede op van velen. Tijdens het feest van Dionysos vonden de razende Mainaden Orpheus in het bos. Zij bekogelden hem met stenen en Orpheus werd dodelijk getroffen.

Alle dieren en de nimfen uit het bos rouwden om Orpheus en begroeven zijn geschonden lichaam. Maar zijn hoofd en zijn lier werden door de stroom van de rivier meegevoerd.

Orpheus ziel zweefde echter omlaag naar het schimmenrijk en daar vond hij zijn geliefde Euridice terug. Samen verblijven zij op de Elysische velden, voor eeuwig verenigd.